حلزون درون

خلیج نپال در جنوب ایتالیا زیستگاه نوعی چتر دریایی به نام « مدوز» و انواع حلزون های دریایی است. چتر دریایی هر از گاه یک بار حلزون های کوچک دریا را قورت می دهد و آن ها را به مجرای هاضمه اش انتقال می دهد. اما پوسته ی سخت حلزون از او محافظت می کند و مانع هضم آن می شود. حلزون به دیواره ی مجرای هاضمه ی چتر دریایی می چسبد و آرام آرام شروع به خوردن چتر دریایی از درون به بیرون می کند. زمانی که حلزون به رشد کامل خود می رسد ، دیگر خبری از چتر دریایی نیست، چون حلزون به تدریج آن را از درون خورده است. اگر این عمل را جُرم بدانیم ، بایستی اذعان کنیم که این جرم توسط یکی از نزدیکان قربانی و یا « خود مقتول» صورت گرفته است!

نکته: بعضی از ما همانند چتر دریایی هستیم که حلزون درونمان آرام آرام ما را از درون می خورد. حلزون درون ما می تواند عصبانیت ، دلواپسی ، افسردگی ، خشم ، نگرانی ، طمع و زیاده خواهی و … باشد. این حلزون ها آرام آرام در وجود ما رشد می کنند و با دندان های خود وجود ما را قطعه قطعه می کنند و می جوند. ما از درون رشد می کنیم و از درون نیز به هدر می رویم.

برگرفته شده از کتاب : “بازیگر زندگی باشیم نه بازیچه ی آن” ، سعید گل محمدی