دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
- چرا در مدارس ژاپن سرایدار استخدام نمی کنند؟
- مزایای بلند مدت این کار چیست ؟
- والدین از این قضیه چه می توانند بیاموزند؟
در مدارس ژاپن، دانش آموزان تا قبل از 10 سالگی امتحان نمی دهند اما درس زندگی یاد می گیرند. اینکه از حیوانات مراقبت کنند، به انسان ها احترام بگذارند و دوست دار طبیعت باشند. آنها ارزش هایی مثل خویشتن داری، مسئولیت پذیری و عدالت را می آموزند.
- چرا در مدارس ژاپن سرایدار استخدام نمی کنند؟
چون در مدرسه به بچه ها یاد داده می شود که خودشان محیط پیرامونشان را نظافت کنند. اگر هر کدام از بچه ها، مراقب و مسئول فضای اطرافش باشد، همه ی آنها در یک فضای تمام و کمال زندگی خواهند کرد.
سیستم آموزشی در ژاپن، به بچه ها یاد می دهد به دیگران احترام بگذارند و در قبال بقیه مسئولیت داشته باشند، در این سیستم کسی بالاتر از دیگری نیست، در نتیجه همه ی بچه ها با هم در امر نظافت مدرسه، مشارکت دارند.
آنها ناهار خود را در کلاس می خورند و پس از ناهار، موظفند زباله ها و ظروف را در قسمت های بازیافت مربوطه بگذارند و کلاس را تمیز کنند، به طوریکه نمی شود حدس زد کسی در اینجا قبلا غذا خورده است.
همچنین بچه ها مسئول سِرو غذا برای معلم خود هستند، کسی در مدرسه برای سرو غذا استخدام نمی شود.
بعلاوه، در بسیاری مدارس، محصولات غذایی نیز پرورش داده می شود و کودکان از همان ابتدا با غذای سالم و طرز تهیه ی آن آشنا می شوند.
چنین رویکردی قبل از آنکه به امر تحصیل دانش آموزان بپردازد، به امر اخلاق می پردازد و به آنها کمک می کند تا افرادی مستقل و مسئولیت پذیر باشند و به این صورت اصول اخلاقی گسترش می یابد.
- مزایای بلند مدت این روش چیست؟
اینکه دانش آموزان مسئول نظافت محیط پیرامونشان باشند، باعث می شود فرهنگ احترام به دیگران در آنها نهادینه شود.
انجام این کارهای دسته جمعی و اینکه یاد بگیرند به دیگران هم سود برسانند، برای دانش آموزان یک امر خسته کننده نیست، چون آنها اجازه دارند در طی این فعالیت ها، با هم گپ بزنند و راحت باشند. (شبیه به یک بازی)
در اینجا نظافت کردن به خودی خود مهم نیست، بلکه آنچه مهم است معنایی ست که در پسِ عملِ نظافت کردن وجود دارد.
رنگ زدن دیوارهای کلاس، یا کوتاه کردن چمن های حیاط مدرسه توسط دانش آموزان نیز با همین رویکرد انجام می گیرد. آنها یاد می گیرند با هم و در کنار همدیگر برای نگهداری از فضایی که در آن هستند کار کنند. این بچه ها وقتی بزرگ می شوند نیز کماکان نظافت محیط و احترام به دیگران را ادامه می دهند، چون برایشان یک عادت شده است.
آقای “مایکل اوسلین”، یکی از مدرسین زبان انگلیسی در ژاپن، در اینباره می گوید:
مدرسه فقط برای آموزش کتاب های درسی نیست، بلکه مکانی ست برای آموزشِ اینکه چطور هر کسی عضو مفیدی در جامعه باشد.
هدف آموزش و پرورش در ژاپن، آموزش در تمام زمینه هاست. به دانش آموزان نحوه ی صحیح زندگی یاد داده می شود و اینکه قرار نیست کسی در آینده نظافتچی آنها باشد به جز خودشان. پس بهتر است از همین حالا این کار را انجام دهند.
- آنچه والدین از این قضیه می توانند بیاموزند.
قطعا هر کودکی به مدرسه و تحصیلات نیاز دارد ولی نه صرفا برای رشد هوشی، بلکه برای تبدیل شدن به یک فرد مفید در جامعه. فردی که به سایر انسان ها احترام می گذارد.
مدرسه مکانی ست برای آموزش مهارت ها و عادت ها. مدت زمانی که بچه ها در مدرسه می گذرانند نسبتا زیاد است، پس بهتر است این زمان به بهترین نحو سپری شود. در نتیجه والدین بایستی روی ارزیابی این متدها وقت صرف کنند که آیا فرزندشان احترام به دیگری، مسئولیت پذیری و عدالت محوری را یاد می گیرد؟
چرا که بی فایده است اگر کودکان ما، صرفا باهوش بار بیایند بدون اینکه انسانیت را بیاموزند.
شاید برخی والدین، فقط می خواهند فرزندشان فرد تحصیل کرده ای شود و دوست ندارند او را در حال شستن ظروف یا تمیز کردن کلاس ببینند، اما به خاطر داشته باشید انجام این اعمال مهم نیست، بلکه ی نتیجه ای که در کل حاصل می گردد مهم است.
شما چه فکر می کنید؟
نوشته ی: کارلوس آلبرتو رومای 
ترجمه اختصاصی دکتر زندگی – آناهیتا مستاجران
منبع (+)
ژاپنیها مردمان بسیار با فرهنگی هستند که همه ماها از قبل شناخت داریم از دلایلی که اونها رو از بقیه متمایز میکنه همین رفتار و عملکرد اجتماعی بالاشون هست. مهمتر از همه احترام و دلسوزی به همنوع هست. که همین زمینه پیشرفت مادی و معنوی اونا هست.
بله همینطوره، مرسی از حضورتون، برقرار باشید