دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
همه‌ی ما آرزو داريم فرزندان موفقی داشته باشيم؛ فرزندانی كه هميشه با كسب بالاترين نمره‌ها در مدرسه باعث سربلندی و افتخار ما می شوند و ما را به داشتن آينده‌ای روشن در پيش رويشان اميدوار می كنند. در يک نگاه منصفانه‌تر، اغلب ما در بيشتر اوقات به فرزند دوست يا همكارمان غبطه خورده‌ايم و جملات بسياری در تعريف و تمجيد از همسالان فرزندمان شنيده‌ايم كه سبب سرخوردگی و نااميدی ما شده و ما را از عملكرد فرزندمان ناخشنود كرده است. اما در اين ميان درباره‌ی تنها چيزی كه فكر نكرده‌ايم، نقش خودمان (در مقام پدر يا مادر) در ميزان موفقيت فرزندان است. چنان‌كه در نظرسنجی اختصاصی از والدينی كه فرزند تيزهوش آن‌ها پس از مدتی از درس‌خواندن سر باز زده بود، يا پس از نظرسنجی از والدين دانشجويان ممتازی كه پس از چند ترم دانشكده را نيمه‌كاره رها كرده بودند، در كمال ناباوری اين نتيجه حاصل شد كه آن‌ها (والدين) به‌كل منكر نقش خود در موفقيت يا ناكامی فرزندشان شده‌اند.
اما پژوهش‌ها نقاب از چهره‌ی حقيقت برداشته و ثابت كرده‌اند كه به‌عنوان والدين، خواه بپذيريم خواه نه، نقش اصلی و تعيين‌كننده در موفقيت يا ناكامی فرزندانمان داشته‌ايم و داريم. آنچه در ادامه می خوانيد آخرين راهكارهايی است كه پژوهشگران درباره‌ی نقش مثبتی كه والدين می توانند در موفقيت فرزندانشان ايفا كنند، به شما پيشنهاد می دهند.
1- در زندگی بچه‌هايی كه در مدرسه عملكرد شايسته دارند، دست‌كم يک بزرگسال باملاحظه و شايسته حضور دارد كه برای تحصيلات و رفتار اجتماعی مناسب ارزش قايل است. از همين امروز، آن بزرگسال باملاحظه باشيد.
2- مهم نيست دانش‌آموز چقدر باهوش است؛ از او توقع خارق‌العاده بودن نداشته باشيد. كار شما تنها اين است كه به فرزندتان كمک كنيد خودش باشد، چرا كه او تنها به اين طريق آنچه را برای او بهترين است درک خواهد كرد.
3- برای تسهيل موفقيت فرزندتان بيشتر گوش كنيد و كمتر حرف بزنيد. بيشتر تشويق كنيد و كمتر انتقاد كنيد. بيشتر سؤال كنيد و كمتر نق بزنيد. بيشتر پيشنهاد بدهيد و كمتر توجيه كنيد.
4- بچه‌ها برای موفقيت در مدرسه هميشه به نظم، احترام، چالش، تشخيص فرصت‌ها، انتخاب‌های صحيح، گذشت و علاقه‌ی فراوان نياز دارند. يافتن روش‌هايی كه اين نيازها را برطرف كند وظيفه‌ی (شما) والدين است و همان نقطه‌ی عطف فرزندپروری به‌شمار می آيد.
5- توانايی های بالقوه‌ی فرزند شما را نبايد كس ديگری تعريف و مشخص كند. وظيفه‌ی او و شماست كه استعدادهای خاص و بالقوه‌ی او را با همكاری يكديگر و همدلی پيدا كنيد.
6- اشتباه‌كردن، تلاش‌كردن، شكست‌خوردن و داشتن نظريه‌ای نادرست، حق هر كودک است و نبايد آن را غيرمجاز دانست. اگر اين حق را از او بگيريد فرصت خطركردن را از او گرفته‌ايد. كودكی كه خطر نكند خلاقيت نخواهد داشت و خلاقيت رمز اول موفقيت است. به فرزندتان مجال خطركردن بدهيد.
7- برای فرزندتان محدوده‌هايی را تعيين كنيد و پيامدهای اعمالش را به‌روشنی توضيح دهيد.
8- فراموش نكنيد كه همه‌ی دانش‌آموزان موفق، خودپنداره‌ی مثبت دارند. آن‌ها باور دارند كه شايسته و باكفايت هستند. پس عزت‌نفس فرزندتان را تقويت كنيد.
9- دوست‌داشتن بيش از حد و لوس‌كردن فرزندتان سبب می شود او نتواند بهترين باشد. به‌اندازه و بجا به فرزندتان محبت كنيد.
10- موفقيت تحصيلی هدفی ارزشمند است، اما نبايد با كمال‌گرايی افراطی همراه باشد. نسبت به خود يا فرزندتان بيش از حد سختگير نباشيد. كامل‌نبودن را در مورد هر كسی بپذيريد.
11- عملكرد متوسط را تشويق نكنيد. تشويق بچه‌ها برای عملكردي متوسط پيشرفت واقعی آن‌ها را تضعيف می كند. تلاش و پيشرفت خالص را تشويق كنيد. تشويق موارد كم‌اهميت نادرست است.
12- به فرزندتان حق انتخاب‌های متفاوت بدهيد. اين كار هنر تصميم‌گيری و حل مشكل را به فرزندتان می آموزد.
منبع : مجله راز، مهرنوش صفایی
