بزرگ ترین خیانتِ بشر

وقتی کتاب های تاریخ جهان را می خواندم، هیچ وقت به یک خیانت اشاره نشده بود. اما، من در پاورقی یکی از کتاب ها، دقیقا همان جایی که به کشتار ارمنی ها اشاره شده بود، نوشتم: بزرگ ترین خیانت ِ جهان اختراع موبایل بود.

صبح ها که چشم هایت را باز می کنی، منتظر پیامی هستی که می دانی دیگر نمی آید. اصلا، پیامی نمی آمده که بخواهی منتظرش بمانی. می روی داخل تمام پیام هایت، پیام هایی را می خوانی که از خوشحالی بخاطرشان از شب تا صبح بیدار می ماندی و لبخند می زدی.

اختراع موبایل بزرگ ترین خیانت بشریت بود که اجازه نداد هرگز تو را لمس‌ کنم. لمس کنم حرفایی که با تایپ کردن برایم نجوا می‌کردی. همان موقع که این واژه ها را کنار هم می چیدی، اگر کنارت بودم می دانستم کدام یک بوی عشق می دهد.

اصلا گوربابای اختراع موبایل، این همه واژه کنار هم چیدم که بگویم کاش قرن مان فرق می کرد.

فکر کن تو مجبور بودی برایم نامه بنویسی. حتما وقتی بازش می کردم، برایم‌ نوشته بودی: مرا دو تا دوست داری. یکی به اندازه ی خودت و دیگری به اندازه ی من.

و من در جواب نامه ات با هربار گفتن: دوستت دارم، بغل ات می کردم.

خوب بود اگر می دانستی زن ها دنبال بهانه برای نرفتن اند. اگر رفتن اند منتظر برگشت نیستند، منتظر ارزششان هستند.

منتظر اینکه بزرگ ترین خیانت بشریت را دستت بگیری و با یک تماس ساده بگویی: نگرانتم.

زن ها منتظرند تا یک نفر دنبالشان بدود و بگوید: کجا؟ صبر کن.

خوب بود اگر تو هم به پایان متن رسیدی، در دلت بگویی: اختراع موبایل‌ بزرگ ترین خیانت بشریت بود.

حدیث رسولی