دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
بتهوون یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترين موسیقی دانان جهان است. او از یازده سالگی آهنگسازی را آغاز کرد و در دوران نوجوانی به شهرت رسید. روزی هنگام غروب، بتهوون از کنار کلبه ی پینه دوزی می گذشت که متوجه شد کسی یکی از قطعات موسیقی او را تمرین می کند. همین که مکث کرد تا به نوای موسیقی گوش فرا دهد، شنید که دختری با خود می گوید: «ای کاش می توانستم این قطعه را در حالی که یک نوازنده ی حرفه ای اجرايش می کند بشنوم. آن گاه می توانستم آن را به‌شیوه ای مطلوب بنوازم!»
بتهوون وارد کلبه شد و دختری جوان را پشت پیانو دید. دختر کور بود. بتهوون به او پیشنهاد کرد تا برایش بنوازد؛ سپس پشت پیانو نشست و حدود یک ساعت نواخت. دختر که ذوق‌زده شده بود با تشویق های خود شوق ِ بتهوون را برای نواختن برانگیخت. شب فرا‌رسیده بود و به جز هاله ای از نور مهتاب چيزی به چشم نمي خورد. کلبه در تاریکی فرو رفته بود. در پرتو الهام بخش نور ماه و تشویق های صمیمانه ی دختر، بتهوون قطعه ی مشهور خود را با عنوان «سوناتای مهتاب» ساخت!
نکته: همه ی ما از نعمت بزرگ استعداد موسیقیایی یا آواز خواندن برخوردار نیستیم. همه از آنچه «قابلیت‌های رهبری» یا «توانمندی های سازماندهی» خوانده می‌شود بهره مند نیستیم؛ اما می توانیم ویژگی پسندیده ی تحسین کردن را در خود بپرورانیم. باید بیاموزیم که دیگران را تشویق و تحسین کنیم. کسب این ویژگی دستاورد کمی نیست، زیرا برجسته ترین مردم جهان نیز تا تشویق نشوند، نمی توانند بدرخشند! از هر خواننده ی مشهوری بپرسید آیا می تواند در سالنِ بدون تماشاچی کنسرت اجرا کند؟ از یک نویسنده بپرسید برای چه کسی می نویسد؟ تشویق و قدردانی، شگفتی می آفریند پس گمان مبرید که صرفا منحصر به اميال معنوی است، بلکه در همه ی عرصه ها و مراحل زندگی کارساز است.
فرزانه ی ژرف نگر، دیپک جین، می گوید:
«یک راهنما، تنها آن گاه موفق می شود که پیروانش باور داشته باشند که زیر چتر رهبری او می توانند رشد کنند.»
وقتي تشکر و قدردانی ابراز نشود، برای هیچ کس خاصیت ندارد، بنابراین بايد یاد بگیریم که دیگران را تحسین کنیم و کافی نیست که فقط آن‌ها را خوب و مهربان بدانیم. اگر واژه های مهربانانه بر زبان جاری نشود، هدر رفته است. نزد دیگران بروید، برای ستایش از آنان پیش قدم شوید، از آن‌ها تشکر کنید و به خاطر کارهایی که کرده اند تحسینشان كنيد. ستایش و قدردانی خاموش، به درد هیچ کس نمی خورد، پس آن را نزد خود نگاه ندارید. آن گونه که دیل کارنگی می گوید:
«سه چهارم مردمی که با آنان مواجه می شوید، گرسنه و تشنه ی تحسین و قدردانی اند. تشویق و قدردانی را از آنان دریغ نکنید، چرا كه دوستدار شما خواهند شد.»
بی‌تردید واژگان تحسین آمیز، بزرگ‌ترین انگیزنده برای انجام کارهای پسندیده است. آن کس که از دیگران قدردانی می کند، خودش بسیار فراتر از کسی که مورد تشویق قرار گرفته از این کار بهره‌مند می شود. ستایش، هزینه ای است که عایدی اش شادمانی خویش است و این چیزی است که فقیرترین افراد می توانند ببخشند و ثروتمندترین مردم نمی توانند خریداری اش کنند. تشکر و قدردانی، همچون چراغی فروزان، نویدبخش زندگی و داروی نیروبخشی است که به انسان ها جانی تازه می دهد و همچون الماس، پرتوی درخشان به سوی شما باز می‌تاباند.
منبع: کتاب “هفت خوان موفقیت – جلد اول” ، سعید گل محمدی
