دستورالعمل غذای خوشبختی!

نخست، آشپزخانه را سرريز از حال و هواي «خواستن» کنيد. سپس ماهيتابه‌اي که خيلي «بچسب» باشد روي آتش «دلتنگي» بگذاريد و يک ملاقه «عشق» را در روغن «ناملايمات» بريزيد تا خوب سرخ شود و به «دوست داشتن» تبديل شود! بعد قابلمه‌ي خالي و بزرگ «خوشبختي» را روي آتش «فراق» بگذاريد، بعدش به اندازه‌ي يک کف دست «محبت»، يک قندان «لبخند»، يک قاشق عسل‌خوري «وفا»، دو فنجان بزرگ «گذشت»، يک ملاقه «آرامش»، يک پيمانه «دل»، يک ليوان بزرگ «خويشتنداري»، يک قاشق مرباخوري «بخشش»، يک کفگير «صداقت»، يک قاشق غذاخوري «شکيبايي»، يک پارچ «خوشرويي»، يک کف دست «سپاسگزاري»، يک نمکدان «عشق»، يک قاشق چاي‌خوري «سکوت»، يک کاسه‌ي بزرگ «شادي»، به اندازه‌ي يک مشت، «پوزش» ريخته! سپس با کفگير «صبر»، خوب هم بزنيد. بعد براي آن‌که سوپ خوشبختي‌تان سر نرود، با «مهرباني» به آن فوت کنيد!چه خوب است که براي خوش‌طعم شدن سوپ «خوشبختي»، «دلگيري‌ها و دلخوري‌هايتان» را بريزيد در آتش «بخشش» تا بسوزد و خاکستر شود!
بعد يک بغل «خوشحالي» توي قابلمه بريزيد و يک آغوش پر از «احترام» به آن اضافه کنيد.راستي يادتان نرود! يک کف دست «خوش‌بيني» غذاي خوشبختي را خيلي خوردني مي‌کند! حالا تنها دلمشغولي شيرينتان پخته شدن غذاي «خوشبختي» است! اکنون مي‌توانيد سفره‌ي «عشق» را به مساحت «اخلاص» پهن کنيد و يک شاخه‌ي گل «لبخند» در گلدان «بخشش» که سرريز «اشک شوق» شماست، بگذاريد.

حالا با شور، شتاب و شعف اين پا و آن پا کنيد! بعدش براي اين‌که دلشوره‌تان کم شود، «چهار قل» را نذر قدم‌هايش کنيد. بعد در آتش‌گردان دست‌هايتان که از «نارِ فراق» يار، گُر گرفته است، يک مشت اسپند به نيت سلامتي يارتان بريزيد و با ذکر:

خدايا حفظش کن! يا علي ياورش باش!
بگردانيد…

تا يارتان از راه برسد و مهمان نگاهتان شود و همسفره‌ي دلتان!
آخ… که چه کيفي دارد با يار سر سفره‌ي عاشقي نشستن!

و «خوشبختي» را لقمه لقمه نوش جان کردن و لحظه لحظه‌ي «زندگي» را جُرعه جُرعه نوشيدن! حالا ضبط را روشن کنيد تا «بنان» براي الهه‌ي ناز شما، از «الهه‌ي ناز»ش را بخواند…

باز اي الهه‌ي ناز… با دل من بساز.
کاين غم جانگداز…. برود ز برم…

برگرفته شده از کتاب: به دنیا آمده ایم تا خوشبخت شویم / سعید گل محمدی