دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
شاید بارها شنیدهایم و خواندهایم که زن و شوهر بايد رازدار هم باشند و یکی از عوامل مهم استحکام خانه و خانواده، رازداری است. در نگاه اول ممکن است به نظر برسد ما رازی در زندگی نداریم که بخواهیم آن را کتمان کنیم و از افشای آن ابایی داشته باشیم. در ثانی، اگر هم مطلبی از مسايل خانوادگی خود را «راز» بدانیم، مگر بیان آن به دیگران چقدر میتواند فاجعه‌آمیز باشد؟برای پاسخ دادن به این سؤال ابتدا لازم است به برخی از پیامدهای مثبت رازداری در زندگی مشترک اشاره کنیم تا انگیزه‌ی ما برای زندگی کردن این صفت ارزشمند بیش از پیش شود.
سه دستاورد مهم رازداری
1- احساس امنیت و آرامش
توجه دارید که یکی از جدی‌ترین نیازهای همسران این است که در زندگی مشترک احساس آرامش و امنیت کنند. عدم رازداری زن يا شوهر، میتواند در دیگری این نگرانی و اضطراب مدام را سبب شود که نکند حرف‌های خصوصی زندگی ما به بیرون درز کند. بی شک که یکی از دستاوردهای جدی ازدواج باید رسیدن به سطح آرامش بیشتر باشد و یکی از لوازم این آرامش، رازداری است.
2- عشق و محبت
وقتی شما می‌بینید همسرتان مسايل زندگیتان را (به‌ويژه مسايلی را که مایل نیستید افشا و علنی شود)، در سینه نگه میدارد، روزبه‌روز بيشتر به او اعتماد میکنید. به‌راحتی خصوصیترین حرف‌های خود را با او در میان می‌گذارید و صادقانه زندگی میکنید. این صداقت و اعتماد که نتیجه‌ی رازداری است، به‌مرور عشق و علاقه‌ی شما را بیشتر میکند و هر چه میگذرد احساس میکنید همسرتان را بیشتر دوست دارید.
3- حفظ عزت و آبرو
همه‌ی ما دوست داریم نزد اطرافیانمان آبرودار و ارزشمند و معتبر جلوه کنیم و احساس ارزندگی کنیم و هرگز دوست نداریم صفت‌های مرموز، عیب‌ها و کمبودهای شخصی و شخصیتی یا كاستیهای زندگیمان به بیرون درز کند. زن و شوهری که رازدار یکدیگر نیستند به آبرو و شخصیت و عزت‌نفس یکدیگر آسیب میزنند و البته در نهایت خود نیز آسیب میبینند.
رازهای زندگی ما چیست؟
حال که به چند دستاورد مهم رازداری اشاره شد، باید ببینیم مصادیق رازداری در حیطه‌ی روابط خانوادگی چیست و چه چیزهایی را باید در درون خود نگه داریم و از آن مراقبت کنیم تا آشکار نشود. در اينجا به چند نمونه اشاره می‌کنیم:
1- برملا نکردن عیب همسر:
ترديدی نيست كه همه‌ی ما معایب و نقاط ضعفی داریم و طبع بیشتر ما چنین است که تمایل نداریم دیگران از عیوب ما آگاه شوند و چنانچه خلاف اين رخ دهد، میرنجيم و آزرده خاطر میشویم. اولین مصداق رازداری این است که اگر در اعضای خانواده‌ی خود عیب و ضعف آشکاری سراغ دارید، آن را برای دیگران آشکار و افشا نکنید. اگر شوهر شما زیاد میخوابد و تنبل است، اگر فرزند شما به شبادراری مبتلاست، اگر همسر شما وسواس دارد يا از سوسک میترسد و… این را با کسی در میان نگذاريد.
این‌که گفته میشود باید متخلق به اخلاق الهی باشیم، یعنی بايد با سرلوحه قرار دادن صفات خداوند مهربانمان زندگی کنیم. یکی از این صفات، ستارالعیوبی خداست. او که خالق ماست عیب‌های ما را میپوشاند. پس چه خوب است اگر ما نيز از عیب کسی آگاه و باخبريم آن را کتمان کنيم و از چشم دیگران بپوشانيم. نکته‌ی دیگر این‌که خداوند در سوره‌ی بقره، زن و شوهر را به لباس برای هم تشبیه میکند و یکی از مهمترین ویژگیهای لباس این است که اگر در بدن ما عیب و نقصی هست، آن را میپوشاند. جا دارد از خود بپرسیم آیا با کسی از ضعف و عیب همسر خود صحبت کردهایم؟
2- مسكوت گذاشتن مسايل خصوصی و درون‌خانوادگی:
گاهی آنچه انجام میدهیم واجد عیب و ضعفی نیست اما به‌هيچ‌وجه تمایل نداریم کسی از آن باخبر شود. به‌راستی چه لزومی دارد دیگران از کوچکترین رفت‌وآمدها و تصميمهای ما باخبر شوند؟! شاید شما قصد مسافرت دارید، شاید میخواهید شغلتان را عوض کنید، شاید میخواهید فرزندی بیاورید، شاید تصمیم دارید ادامه‌ی تحصیل دهید و… اگرچه ممکن است این‌ها موضوعاتی عادی باشد، به هر دلیلی ممکن است همسرتان، دست‌کم تا آينده‌ای نزدیک، مایل نباشد این موضوع را با کسی در میان بگذارید. بنابراین رازدار باشید. شايد بگویید: «این موضوع كه پیش‌پاافتاده است… تازه، آن را که با غریبه در میان نگذاشتم؛ فقط نزد مادرم مطرح کردم.» پاسخ این است که باید ببینیم آیا در نظر همسرتان هم این موضوع اهمیتی ندارد و به این آشکار شدن راضی است يا خير.
نکته‌ی آخر:
در این میان یک استثنا هم وجود دارد: در مقام مشورت، باید عیب یا ضعف همسرتان و مسايل زندگیتان را با کسی در میان بگذارید كه او را صالح و دانا مي‌دانيد؛ آنجا که برای بهبود زندگی مشترک و روابطتان با یک مشاور امین و آگاه و باتجربه صحبت میکنید و آنچه را ضرورت دارد بیان میکنید. منتها دقت دشته باشید که این مشاور باید از هر جهت صلاحیت داشته باشد و بي‌ترديد یکی از ویژگیهای مهم هر مشاور خوب و قابل اطمینان، همین رازداری اوست.
منبع: مجله راز، سید مجتبی حورایی
