آراستگی

– از آنچه با عظمت است یا باید هیچ نگفت یا با عظمت سخن گفت و با عظمت سخن گفتن یعنی دور بودن از آرایش و آلایش.((نیچه))

– در باب مقایسه كلی زن و مرد می توان گفت كه اگر زن غریزه ایفای نقش دوم را نداشت، هرگز در آرایش خود به این سان نبوغ نمی یافت.((نیچه))

– دوستان، زینت بخش خانه‌ی ما هستند.((رالف والدو امرسون))

– نفسی كه پیراسته و آراسته نباشد، خواهی نخواهی از ویژگی میانه‌روی هم بی‌بهره است.((افلاطون))

– زمان، آن گونه آراسته نیست كه می پنداریم.((كریستین بوبن))

– مردمان جهان از خُرد تا بزرگ، تارهای سست از آرزوهای گران بر گرد خویش می تنند و خود، عنكبوت وار میان آنها جای می گیرند. ناگهان ضربت جارویی این تارهای سست را از هم می گسلد. آنگاه همه فریاد بر می آورند كه كاخی آراسته به دست ستم ویران شده است.((گوته))

– بیهوده است اگر بخواهیم رمانی را با زینت دادن سبك، «دشوار » كنیم، هر رمانی كه شایستگی این كلمه را دارد، هر چقدر روشن و شفاف باشد، بر اثر طنز ذاتی خود، به اندازه ی كافی دشوار است.((میلان كوندرا))

– عشق، پارچه ی گلدوزی شده ای است كه طبیعت، آن را آراسته و تخیل، نقش و نگار آن را ترسیم كرده است.((فرانسوا ولتر))

– لغزش انسان همواره تدریجی است. بدیها در وجود ما، پای حاضر آماده و نامرئی دارند. حتی كسانی از ما با ظاهر پاك و آراسته، چنین ویژگی هایی دارند.((ویكتور هوگو))

– حجب و حیا نه تنها آرایش است، بلكه نگهبان دانش است.((توماس ادیسون))

– فروتنی زینت علم و كمال و جاه و جلال است. اهل هنر اگر فروتن باشند، هنر آنان بهتر جلوه می كند؛ همان طور كه سایه عكس آن را برجسته و نمودار می كند، فروتنی نیز هنر را آشكار می سازد.((؟))

– نشستن بر تخت و غذا خوردن روی میز، عادت قدیم ایرانیان بوده است. زیرا از لفظ میزبان برمی آید كه ایرانیان جایی را منحصر به سریر ( تخت آراسته) و سفره را [ منحصر ] به میز می دانستند؛ اینكه روی زمین بنشیند و بخورند، عادتی است كه از اقوام عربیه در میان ایشان شایع شده است.((آینه سكندری))

– انسان باید از هر نظر چه ظاهر و چه باطن، زیبا و آراسته باشد.((آنتوان چخوف))

– برای نادان پیرایه ای سزاوارتر و زیباتر از خاموشی نیست.((بزرگمهر))

– حقیقت گفت مرا برهنه بگذارید و پیرایه بر من مبندید، زیرا من هیچگاه از برهنگی خود شرمسار نیستم.((اعتصام الملك))

– هیچ گنجی به از هنر نیست و هیچ هنری بزرگوارتر از دانش نیست و هیچ پیرایه ای بهتر از شرم نیست و هیچ دشمنی بدتر از خوی بد نیست.((سقراط))

– اگر نتوانیم به خاندان خویش آرایشی سامان یافته دهیم، همیشه در خانه ایی بی حصار زندگی می كنیم.((ارد بزرگ))

– هیچ گاه در زندگی نمی توانید محبتی بهتر، بی پیرایه تر و حقیقی تر از محبت مادر خود بیابید.((اونوره دو بالزاك))

– زینت خانه به دوستانی است كه در آنجا تردد می كنند.((رالف والدو امرسون))

– تمام سرمایه های خود را یك جا جمع كنید، همه استعدادهای خود را گرد آورید، تمام نیروهای خود را آرایش دهید و همه توانایی های خود را برای تسلط روی حداقل یك زمینه كاری متمركز كنید.((جان هاگای))

– بخشنده ی نیكخوی آن كسی است كه جانش را به بخشش آراسته گرداند. به دور از جوانمردی است كه بخشنده بر آن كسی كه چیزی به او داده یا خیری رسانده منت نهد.((بزرگمهر))

– انجام هر نوع خدمت و تحمل هر گونه سختی و مذلت را به راه معشوق، ننگ عاشق نشماریم، بلكه آن را از افتخاراتش دانیم و مایه آراستگی و برازندگی او شناسیم.((افلاطون))

– چه سزاوار است كه آدمی در آمیزش با صاحبان جمال، خود را نیز به زیبایی و آراستگی بیاراید.((افلاطون))

– خوشا به حال پیمان منشانی كه وجودشان به پیرایه پاكی و شرم آراسته شده است.((بزرگمهر))

– زن برای آن آفریده نشده كه وجودی پوچ و بیهوده باشد و تنها به درد زینت و تفریح مرد بخورد.((اسمایلز))

– كسانی را می شناسیم كه برای آرایش ظاهری و داشتن لباسی گرانمایه، شكم خود را گرسنه نگاه داشته و خانواده خود را در تنگدستی می گذارند و برای فریب دادن چشم دیگران، خود را دچار رنج و محنت می كنند.((بنجامین فرانكلین))

– سخن را چو بسیار آرایش كنند، هدف فراموش می شود.((فیه ما فیه از مولانا))

– چه بسا آن كه به ظاهر آراسته و مایه حسرت شماست، درمانده و محتاج دلداری و یاری شما باشد.((حجازی))

– زینت انسان [در] سه چیز است : علم، محبت و آزادی.((افلاطون))

– نهال های درختان بارور را كنار هم با نظم كامل در خاك بنشانید، زیرا تنها آن كشتزاری از رحمت یزدانی بهره خواهد برد كه منظم و آراسته باشد.((گوته))

– آرزوهای واپسین دم زندگی، خانه بزرگتر و ثروت بیشتر نیست، بلكه دوست داشتن دیگران، رسیدگی به خود و بهبود روابط با دیگران است.((كن بلانچارد))

– خوشبختی، تحقق تدریجی هدف و آرمانی ارزشمند است.((برایان تریسی))

– هرگز فقرا و بیچارگان را كوچك نشمارید و سرنوشت و داستان زندگی آنها را با دیده تحقیر ننگرید. زیرا زمانی می توانید بر خوشبختی همیشگی خود امیدوار باشید كه دست مستمندان و بینوایان را بگیرید.((لافونتن))

– نقاشی، آرزوها و امیال پنهان انسان را آشكار می سازد.((اگوست رودن))

– همه چشم امید به محبت دیگران دوخته اند و بیخبر از آنند كه خود نیز می توانند عامل محبت برای دیگران باشند.((فرانسیس بیكن))

– مرگ آرزویی جز این ندارد كه به وعده‏ای كه در صبح زندگی داده است وفا كند. به بیان جدّی‏تر شیرینی و گرمی لبخند مرگ كمتر از لبخند زندگی نیست.((ژرژ برنانوس))

– نمی توانید به ساختن دنیای بهتر امید داشته باشید؛ مگر آنكه تك تك افراد جامعه پیشرفت كنند. به این منظور هر یك از ما باید جز اینكه به پیشرفت خود می اندیشد، در برابر همه افراد بشر نیز احساس مسؤولیت كند. وظیفه ما این است كه برای كسانی كه می توانیم، مفید باشیم.((ماری كوری))

– حتی زمانی هم كه بدون امید زندگی می كنیم، آرزوهایی داریم.((دانته))

– خدا امید و خواب را برای جبران غم های زندگی به ما ارزانی داشته است.((فرانسوا ولتر))