اول ـ يقين: مشكلي نيست كه آسان نشود.
- مشكل خود را به بخشهاي كوچكتر تقسيم كنيد.
مشكل را كوچك و در اندازهي واقعي در نظر بگيريد، احساسات توأم با ترس و وحشت و بيكفايتي را تخليه كنيد و عاقلانه شروع كنيد به فكركردن. ناله و شكايت نكنيد. درواقع بهوجودآمدن مشكل يكي از بينظيرترين روشهاي الهي آموزش و كمك به شما براي رشدكردن است.
- باور داشته باشيد كه ميتوانيد.
وقتي باور داشته باشيد ميتوانيد، به كمك خداوند بر تمام مشكلات غلبه ميكنيد. واژههاي «باورداشتن» و «توانستن» براي خلق عملكرد يكپارچه و منسجم، بايد با هم باشند. اگر باور داشته باشيد ميتوانيد، ميتوانيد.
- عاقلانه واكنش نشان دهيد.
وقتي با مشكلي مواجه ميشويد، ممكن است وحشت كنيد يا مضطرب شويد. چنين واكنشهايي در شرايط احساسي بروز ميكنند و به احتمال قريب به يقين عاقلانه نخواهند بود. اگر ذهن آرام نباشد نميتواند فكر كند و تنها زماني كه از آرامش برخوردار باشد ميتواند به توليد عقلاني و مفاهيم مبتني بر واقعيت بپردازد تا بهسوي راهحلها راهنمايي شود.
دوم ـ شجاعت: از هيچ چيزي نميترسم.
- باورهاي خود را تقويت كنيد.
وقتي كسي قاطعانه در برابر چيزي بايستد، آن چيز دست و پايش را جمع ميكند و سرانجام راهش را ميكشد و ميرود.
- خودتان باشيد.
به خود خاطرنشان كنيد كه شما فردي خاص هستيد. درواقع از شما همين يك نمونه هست! اين ويژگي باعث ميشود كوركورانه از ديگران تقليد نكنيد. بكوشيد مثل ديگران نباشيد.
- در هر برهه، به زدودن يك ترس بپردازيد.
فهرستي كامل و صادقانه از تمام چيزهايي كه از آنها ميترسيد تهيه كنيد. بهدقت آن را مطالعه كنيد تا مسلطترين ترس خود را تعيين كنيد، ترسي كه شايد هر روز همراه شماست و از همه بيشتر شما را ميآزارد. تصميم بگيريد فقط به همان ترستان هجوم ببريد. به اين ترتيب موفق ميشويد يكييكي ترسهايتان را از ميان برداريد.
سوم ـ شور و شوق: زندگي مهيج است.
- شور و اشتياق خود را بپرورانيد.
شما ميتوانيد در پنج دقيقهي اول صبح، روز خود را شكل دهيد. تمام اخبار خوبي را كه ميتوانيد مجسم كنيد. سپس برخيزيد تا به استقبال روزي مملو از چيزهاي خوب، افراد خوب و فرصتهاي خوب برويد. در تمام طول روز شور و شوق در وجود شما موج ميزند و شبهنگام سرخوش و خشنوديد.
- هر چه بيشتر مشتاق باشيد.
هنگامي كه كسي بهراستي مشتاق باشد ميتوان آن را در برق چشمانش، در سرزندگي و حس و حال شخصيتش ديد. شور و شوق تفاوتي عظيم در ميل و رغبت و بشاشبودن بشر ايجاد ميكند.
- به خداوند و مخلوقاتش عشق بورزيد.
خداوند مهربان، و تمام مخلوقاتش را دوست بداريد؛ از جمله همهي انسانها و طبيعت را. كسي كه دوست ميدارد پرشور و شوق است. امروز را با پروراندن مهر و محبت آغاز كنيد.
چهارم ـ آرامش: جاي نگراني نيست
- به موهبتهاي خود توجه كنيد.
وقتي موهبتهاي خود را بشماريد و به شمردن آنها ادامه دهيد، سرانجام نگرانيهايتان اين پيغام را ميگيرد كه بازي تمام شده و وقت رفتن فرا رسيده است.
- در هر فرد و عملكردي به دنبال بهترينها باشيد.
اين تمرين يكي از مهيجترين تمرينهاي رشد فردي است. در حرف و عمل، بهترين معناي ضمني را براي هر فرد و هر موقعيتي در نظر بگيريد. چنين تمريني بهراستي كمك ميكند بهترين نتيجه حاصل شود.
- عادت به نگراني را از وجود خود بزداييد.
براي متوقفكردن اين روند غمبار، اولين گام اين است كه كمكم وضعيت معنوي ذهني را جايگزين وضعيت همراه با نگراني ذهني بكنيد. به اين ترتيب در ذهن خود يك نظام فكري جديد برقرار ميكنيد. اگر مصرانه آن را حفظ كنيد، افكار فاسدي را كه سبب ايجاد «بيماري نگراني» ميشدهاند، نابود ميكنيد.
پنجم ـ اطمينان: ميتوانم پيشرفت كنم.
- به خود اعتماد كنيد.
با ديگران محترمانه برخورد كنيد و از ته دل آنان را ارج نهيد. با اعضاي خانواده عاشقانه رفتار كنيد. به آنان نگوييد تصميم گرفتهايد به شيوهي جديد عمل كنيد. فقط در عمل اين كار را بكنيد. روحيهي جديد شما بر همه اثر خواهد گذاشت.
- واقعبين باشيد.
توقع نداشته باشيد يكباره تغيير كنيد يا تغييرات لازم بهسادگي صورت گيرد. شايد يك رنجش ديرينه و حتي غرضورزيها، فقط طي فرايندي تدريجي از ميان برود. عامل اصلي اين است كه يك نفر بايد به ايجاد تغيير همت گمارد و اين فرايند را آغاز كند.
- ايمان به خدا را در خود تقويت كنيد.
ايمان به خدا براي راهنماييگرفتن و هدايتشدن لازم است. اثبات شده است كه خانوادههاي داراي عقايد مذهبي به غلبهكردن بر مشكلاتشان تمايل دارند و موفق ميشوند.
ششم ـ اميدواري: آينده از آن من است.
هميشه به خاطر داشته باشيد كه شما داراي آينده هستيد، بدون توجه به سن و سال يا خستگي يا ناخوشياي كه احساس ميكنيد. در زندگي نگوييد: «احساس خوبي ندارم»، «خستهام»، «شور و شوق ندارم»، «دارم پير ميشوم»، «هيچ چيز برايم اهميت ندارد»، «آيندهاي ندارم». اين تفكر راهي مطمئن براي بيآينده بودن شماست. درعوض بگوييد: «خوشحالم»، «شور و شوق دارم»، «با توكل به خدا، آيندهاي روشن پيش رو دارم». براي ما مقدرشده به اين منظور كه تا آخرين لحظهي عمرمان «زندگي» كنيم، به آينده باور داشته باشيم. هر روز به خودتان بگوييد: «با توكل به خدا آيندهاي بسيار درخشانتر از هر آيندهي ديگري كه تا به حال در ذهنم ميگنجيده، پيش رو دارم.»
منبع: مجله راز