آدم های اشتباهی

از خوبان انگشت شمار زندگی مان که بگذریم. می رسیم به کسانی که بدی به خوردشان رفته است. آن ها نمی توانند خوب باشند. آن ها همیشه ما را می آزارند و ما نمی توانیم از آن ها بگذریم.

ما حتی توان ندیدن شان را نداریم ، توان نشنیدن شان را…

ما از دست آن ها خسته ایم. ما رنجیده ایم. ما پیر شده ایم. خستگیِ ما مثل بد بودن آن ها همیشگی شده است.

ناتوانی برای خط زدن خیلی بد است. ما اینجا اسیر عاطفه شده ایم. ما امیدواریم که روزی اگرها ، به پایان برسد.

ما درگیر اشتباهات هستیم. اشتباه آدم های اشتباهی…

حالا این را فهمیده ایم که تاوان یک سری اشتباهات با جان هایمان است و میان همه ی این ها خدا با قدرتِ تمام ایستاده و لبخند می زند. خدا فقط لبخند می زند.

ارغوان بشیری