به خودت فکر کن. به چند سال بعد، به صورتت. چروک هایی که هیچ کس به گردن نمی گیرد. شانه ات که اگر لرزید زیر سر کسی نباشد!
به راه های نرفته، اشتباه های ریز و درشتت، همان هایی که مگر خودت، هیچ کس مقصر نیست. پیمانه ی زندگی ات که پر شد خدا هم عذرت را نمی پذیرد.
لازم نیست هر بار که نفس می کشی اما هر بار که سرفه ات گرفت، اگر دویدی نفس کم آوردی فقط کمی فکر کن.
به خودت فکر کن به این که چرا و چگونه ای!
مونا مهرپور