همیشه آن چیزی که در فکر آدم است نمی شود. گاهی اشتباه می شود. گاهی اصلا نمی شود. گاهی هم می شود اما ای کاش نشود آن چه که اشتباه ست.
آن باور اشتباه کاش نشود. کاش آدم ها زود بزرگ می شدند. کاش قبل از دیر شدن بزرگ می شدند.
از یک جایی به بعد باید دست کشید. باید برای قلب ها فاتحه خواند. باید برای جمله ها اشک ریخت.
از یک جایی به بعد دیگر هیچ اشکی، هیچ دلی را آرام نمی کند.
از یک جایی به بعد هیچ فریادی هیچ زخمی را التیام نمی بخشد. گاهی بعضی از حرف ها دل می سوزانند. بعضی دل ها دیگر هیچ وقت خوب نمی شوند.
گاهی تا همیشه یادمان می ماند که او نامهربان ترین آدم دنیا بود.
ارغوان بشیری