دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
همه ی ما در ابتدا برای یافتن یک همراه صمیمی با شور و شوق قدم به راه آشنایی می گذاریم. هیچ کس در لحظات آغاز یک پیوند به فکر جدایی نیست. در حقیقت همه ی مردم (به جز زنان و مردانی که مبتلا به مشکلات پیچیده ی روحی، روانی و رفتاری هستند) پس از هر آشنایی و مراقبتی به دنبال راهی برای جاودانگی پیوند خویش اند اما در این میان تنها عده ای موفق می شوند که از مرحله ی آشنایی به ازدواج رسیده و یا به ازدواج خود تا پایان عمر متعهد بمانند.
آمار بالای طلاق و جدایی های عاطفی بیانگر این مطلب است که علی رغم پیشرفت های نوین علمی در سراسر دنیا هنوز هم بسیاری از زنان و مردان از هنر مهارت های ارتباطی بی بهره اند و یا از کارآمدی آن بی اطلاع اند. در این میان شاید یکی از مشکلات شایع و عدیده ای که مدتی پس از آشنایی به زن ها دست می دهد حس ناخوشایندی است که به آن ها می‌گوید از چشم مردشان افتاده و مورد بی اعتنایی قرار گرفته اند. اغلب زنان در ابتدا نسبت به این احساس جبهه گیری کرده و به خود می گویند مهم نیست، همه همین طور هستند؛ اما بعد از گذشت مدتی از نظر روحی و روانی فرسوده شده و عکس العمل متقابل نشان می دهند و اولین جا همان جایی است که پیش آگهی یک پیوند را به مخاطره می اندازد.
چرا که زن به محض آن که احساس کند مرد نسبت به او بی اعتنا و بی محبت شده و یا به اندازه ی کافی از او حمایت نمی کند، از مرد فاصله گرفته و به دور خود و احساسش دیوار می کشد.
هر چه بی مهری و بی اعتنایی مرد بیشتر شود زن یک قدم بیشتر فاصله گرفته و آجری به دیوارهای اطراف قلبش اضافه می کند. در آغاز امر چون این فاصله ها و این دیوارها کوتاه و کم ارتفاع هستند طرفین هنوز به زندگی و بودن کنار هم ادامه می دهند اما وقتی کم‌کم دیوارها بلند و فاصله ها بیشتر می‌شود، راه قلب طرفین سد شده و زن و مرد دیگر حاضر به ماندن کنار هم نیستند.
برای بازگرداندن عشق و علاقه و شور اولیه باید در قدم اول، آجرها را بردارید و فاصله ها را کم کنید و این کاری است که بدون داشتن مهارت های لازم امکان‌پذیر نیست. این مهارت‌ها بدون آن که روی احساس واقعی شما سر پوش بگذارند به شما این امکان را می دهند که در عین حال که با خود رو راست هستید قدم های مؤثری را برای اصلاح رابطه ی خود بردارید.
یکی از این مهارت‌ها این است که یاد بگیرید تعادلی میان استقلال و وابستگی ایجاد کنید.
نیاز به همسر مبنای شور و شوق است اما اگر به اندازه ی کافی استقلال و خود مختاری نداشته باشید در مواقعی که همسرتان برای آن که شما را از محبت و توجه خود سیراب کند ، احساس خوبی ندارد احساس کمبود کرده و حال بدی پیدا می کنید. با قبول مسئولیت در قبال خود و تکیه به احساسات صمیمی و مثبت درونی خویش، در مواقعی که همسرتان نمی تواند کاری برای شما انجام دهد شما برای دادن حس مثبت به او پیشقدم شوید.
به‌خاطر داشته باشید که آزمون واقعی عشق این است که بتوانید دوست همسر خود باشید و بدون انتظار متقابل ، خواسته های او را برآورده سازید و انجام این کار اگر بیش از حد به آن ها وابسته نباشید ساده تر است. در واقع وقتی مطمئن باشید که در سایر مواقع می توانید به خواسته های خود برسید در این صورت مواقعی که همسرتان نمی تواند خواسته ی شما را بر آورده سازد با مشکلی رو به رو نمی شوید.
یکی دیگر از روش هایی که برای رهایی از احساس منفی مورد بی اعتنایی واقع شدن وجود دارد این است که یک نامه ی احساسی بنویسید.
با این روش که چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد می توانید خودتان را از شر احساسات منفی نجات دهید و بخشنده تر و موفق تر ظاهر شوید. نوشتن نامه ی احساسی باید در سه مرحله انجام شود:
مرحله‌ی اول:
هر چه را دوست دارید و می خواهید به همسرتان بگویید بنویسید ؛ حتی اگر می خواهید او را سرزنش کرده و یا از او انتقاد کنید. آنچه شما را اندوهگین، متأسف، هراسان یا خشمگین کرده را هم در این نامه بنویسید. درباره ی هر یک از این احساسات چند لحظه مکث کنید و برای هر احساسی حدود دو دقیقه مطلب بنویسید. پس از آن از خواسته ها، آرزوها و نیازهایتان بنویسید و بعد نامه را امضا کنید.
مرحله‌ی دوم:
نامه ای از جانب همسرتان به خود بنویسید و آنچه را می خواهید از او بشنوید یادداشت کنید. وانمود کنید که نامه را به همسرتان داده اید و او از ذهنیت شما آگاه شده است. در نامه بنویسید از این که شما احساسات تان را با او در میان گذاشته اید متشکر است. بنویسید احساسات شما را درک می کند و بعد از جانب او بنویسید که به خاطر اشتباهی که کرده است از شما عذر می خواهد. حتی اگر می دانید که محال است همسرتان عذرخواهی کند باز هم این مطلب را بنویسید. یعنی تصور کنید که او در این نامه از شما عذرخواهی کرده است. نوشتن این نامه باید حدود سه دقیقه به طول بینجامد. متوجه باشید که نوشتن عباراتی که مایلید بشنوید به شما احساسی بهتر می دهد و با آن که همسر شما در واقع این حرف‌ها را نزده، اما روان شما با خواندن این کلمات التیام می یابد.
مرحله‌ی سوم:
حالا دوباره از جانب خود برای همسرتان نامه بنویسید و طوری وانمود کنید که عذرخواهی او را پذیرفته اید و او را بخشیده اید. این نامه باید روشن و واضح باشد و باید با این جملات همراه باشد که «تو را به خاطر… می بخشم.» البته متوجه باشید که بخشیدن او به معنای تأیید رفتار او یا از میان رفتن مسأله نیست بلکه تنها به این معناست که شما هنوز نسبت به او مهر و محبتی دارید. با نوشتن این سه نامه ی احساسی در زمانی که نمی توانید موضوع را با همسرتان در میان بگذارید ناگهان احساسی بهتر پیدا می کنید و بعد منتظر فرصتی می شوید تا احساسات و افکار و نیازهایتان را به طرز مؤثری با او در میان بگذارید.
به هرحال متوجه باشید که سرکوب احساسات و سرپوش گذاشتن بر آن‌ها به روحیه ی دوستانه ی زن و شوهر آسیب می زند. البته اگر زن یا شوهر هر کدام به تنهایی در زندگی زناشویی از خود گذشتگی نشان دهند ازدواج شان پابرجا باقی می ماند اما مهر و عشق آن ها را تنها می گذارد و قلب آن ها از عطوفت حقیقی خالی می ماند. درست است که وقتی از همسر خود رنجشی به دل می گیریم بخشودن او دشوار است اما تنها با دوست داشتن همسر خود در شرایط دشوار است که می توانیم به اتفاق رشد کنیم و به کمال برسیم.
به خاطر داشته باشید که آزمون عشق و علاقه مشمول شرایطی است که اشخاص را با علم به این که کامل نیستند دوست بداریم. همه ی ما آرزو داریم دیگران ما را همین طور که هستیم دوست بدارند اما آیا می توانیم همسرمان را هم همان طور که هست دوست بداریم؟
منبع: مجله راز ، مهرنوش صفایی
