دوست داشتن

فکر کن در این سمت جهان، من همان تصویری را ببینم که تو در خلوتت تماشا می کنی.
فکر کن من به همان چیزی بخندم که تو در تنهایی ات به آن گریه می کنی.
فکر کن من هر بار به تو اعتماد کنم و تو در فکر آن باشی که کدام روش را با سیاست پیاده سازی کنی.
فکر کن من در این سمت جهان …

فکر کردن ها را باید بوسید و گذاشت در پستوی جایی که تو هستی.
اصلا چه فرقی می کند کدام آدم در کنارمان بایستد؟
همین که آدمی در کنارت بایستد و به چیزی بخندد که تو می خندی.
با همان چیزی شاد شود که تو شاد می شوی.
با همان چیزهایی زندگی کند که تو زندگی می کنی، یعنی دوست داشتن.
چه فرقی می‌کند کدام آدم در کنارمان بایستد؟
همین که بهانه ای باشد برای چیزهایی که زندگی را دوست بداری، کافی ست.

حدیث رسولی