و آدمی همیشه در برابر هر آن چه نتواند توصیف کند، سکوت می کند.
و آن گاه که چشم ها این جهان را می نگریست این همه زیبایی در یک قاب غیرعادی بود.
و آن گاه که چشم ها می نگریست، سرنوشت ِ آدمی رقم خورد در یک قاب. هر یک از ما قاب هایی هستیم از جنس ِ زیبایی با رنگ های متفاوت.
انسان ها حکایتی از مسیرهای ناهموار ِ زیبایی اند که در بین شان گاهی گِل آلوده می شوی و گاهی معطر.
و آدمی زمانی از دست می رود که در بین ِ این همه زیبایی از زیبایی ها دور شود.
حدیث رسولی