حیف که حیاط کوچک خانه ی ما، درخت ندارد. دلم می خواست ساعت ها زیر سایه اش می نشستم و برای تو می نوشتم.از تو نوشتن حال ِ مرا خوب می کند.
از تو نوشتن از یادم می برد که آسمان زندگی چقدر گرفته است.
از تو نوشتن از یادم می برد که اینجا پر شده از دروغگوهای مهربان.
حیف که حیاط خانه ی ما درخت ندارد. آن وقت ساعت ها زیر سایه اش می نشستم و برایت می نوشتم که دوستت دارم.
ارغوان بشیری