مهارت های فرزندپروری-بخش اول

پدر و مادر بودن، کار آسانی نیست. به خصوص وقتی کودک پرتحرک داریم. باید انرژی زیادی داشته باشیم تا بتوانیم فشارها را تحمل کنیم. اکثر ما روش هایی را برای تربیت فرزندمان به کار برده ایم. گاه او را نوازش، و گاه با خشونت برخورد کرده ایم. گاه به حرفش گوش داده ایم، و گاه لجبازی کرده ایم تا شاید راهی برای کنار آمدن با او پیدا کنیم. بعضی وقت ها موفق بوده ایم، و بعضی وقت ها ناامید شده ایم. گاه تحمل کرده ایم، و گاه از کوره در رفته ایم. نگران آینده ی او شده ایم و می خواهیم هر کاری انجام دهیم تا فرد ِ خوبی شود. شاید آرزو کرده ایم معجزه ای رخ دهد و همه مشکلات ما و فرزندمان حل شود. اینها واقعیت زندگی اغلب ماست.

• ما می خواهیم بدانیم چگونه می توانیم فرزندمان را حرف شنو کنیم؟
• چه کار کنیم تا کارهای بد انجام ندهد؟
• وقتی چیزی می خواهد و داد و فریاد راه می اندازد، چه عکس العملی نشان دهیم؟
• وقتی لجبازی کرد، چه کار کنیم؟
• و صدها سؤال دیگر.

در کتاب “مهارت های فرزند پروری برای همه” مروری می شود به روش هایی که پدر و مادرها برای حل کردن مشکلاتشان به کار گرفته و موفق شده اند. ما نیز می توانیم این راه ها را امتحان کنیم.

شاید وسوسه شویم و زودتر از همه به سراغ روش های تنبیه کردن برویم، اما بهتر است عجله نکنیم. اگر مهارت های اولیه و اصلی را نداشته باشیم، تنبیه کردن بدون نتیجه خواهد بود. زود ناامید نشویم، زیرا این مهارت ها احتیاج به تمرین زیادی دارد و ممکن است بارها اشتباه کنیم. ولی کم کم یاد می گیریم چگونه از آنها استفاده کنیم تا موثر شود.

مهارت اول : تحمل و انرژی مان را زیاد کنیم

ما احتیاج به انرژی ِ زیادی داریم. وقتی انرژی ما کم شود، کلافه می شویم و زود تحمل مان را از دست می دهیم. بدخُـلقی می کنیم و زندگی برای خودمان و خانواده مان تلخ می شود.

به یکدیگر انرژی مثبت بدهیم.

کودک پر تحرک ممکن است خیلی وول بخورد، سر و صدا کند، خرابکاری کند، لجبازی کند و لازم باشد دائم یک نفر مواظبش باشد. بدانیم که خیلی از پدر و مادرهای دیگر هم دچار این مشکلات هستند. کارهای بد ِ فرزندمان به علت “اختلال پر تحرکی” است. خود را مقصر ندانیم، او را هم مقصر ندانیم. ما می توانیم با مصرف داروهای خوب و کم ضرری که وجود دارد او را بهتر کنیم و با مهارت هایی که پیدا می کنیم مشکلات مان را کمتر نماییم. وقتی فرزندنمان بزرگ تر شد، معمولا “پر تحرکی” کمتر می شود و او بهتر می تواند خود را کنترل کند. برای آنکه تحمل مان زیادتر شود و بتوانیم روش های بهتری برای تربیت کردن فرزندانمان استفاده کنیم، باید پر انرژی باشیم.

وقتی انرژی پدر و مادر کم می شود.

– پدر و مادر مسئول انرژی دادن به یکدیگر هستند. سعی کنیم به همسرمان انرژی مثبت بدهیم. از او انتقاد نکنیم و نکات مثبتش را یادآوری کنیم. به او فرصت دهیم تا استراحت کند و از زندگی اش لذت ببرد. در کارها کمک و تشویقش کنیم تا خود را سرحال کند. وقتی او پر انرژی و سرحال باشد، کارهایش را بهتر انجام می دهد و تحملش برای حل مشکلات خانه بیشتر می شود.

– برای آنکه انرژی داشته باشیم، از دیگران کمک بگیریم. لازم نیست همه ی کارها را خودمان انجام دهیم. می توان از اقوام و آشنایان کمک گرفت تا در کارهای خانه، بیرون از خانه و حتی بچه داری به ما کمک کنند. اگر همه ی کارها را خودمان انجام دهیم، انرژی مان برای حل مشکلات کم می شود. در عوض، ما هم روزی به دیگران کمک خواهیم کرد.

– از مهدکودک یا کسی که فرزندمان را برای چند ساعت نگه دارد استفاده کنیم تا فرصتی پیدا کرده و تجدید قوا نماییم.

– کارهایی که ما را سرحال می کند انجام دهیم. کاری که برای ما لذت بخش است و می تواند انرژی زیادی به ما بدهد. برای مثال کارهایی از قبیل: بازی، ورزش، مطالعه کتاب، مهمانی رفتن، خرید کردن، دیدن نمایش و … .

– کارهایی که به ما آرامش می دهد انجام دهیم. برای مثال کارهایی از قبیل: پیاده روی، گوش دادن به موسیقی، صحبت با کسی که شنونده ی خوبی برای ماست، دعا خواندن، دیدن تلویزیون، خواندن روزنامه و … .

– کارهایی کنیم که قبل از بچه دار شدن به ما انرژی می داد. بعضی از مادرها قبل از آنکه بچه دار شوند، سر ِ کار می رفته اند. کار می تواند به آنها آرامش و انرژی بدهد. تحصیل، سفر و یا ورزش چیزهایی است که ممکن است با بچه دار شدن، از زندگی مان کنار رفته باشد. شرکت در کارهای اجتماعی هم می تواند انرژی بخش باشد.

اگر برای باد کرد ِ دوچرخه ی زندگی مان وقت نگذاریم. همیشه خسته و کم تحمل می شویم.

– از چیزهایی که باعث اضطراب در زندگی می شود دوری کنیم. کارهایی که انرژی زیادی می خواهد را وقتی انجام دهیم که فرزندمان بزرگ تر شده است. خود را وارد درگیریها و مشکلات دیگران نکنیم.

– اگر کم تحمل باشیم، باعث افسردگی و اضطراب فرزندمان می شویم. برای آنکه انرژی بگیریم و تحملمان بیشتر شود، باید وقت صرف کنیم و برنامه ریزی نماییم. گاه لازم است با یک متخصص مشورت و مشکلات زندگی مان را حل کنیم. گاه لازم است مدتی از دارو استفاده کنیم تا خستگی، افسردگی و اضطرابمان کم شود. درمان کم خونی هم می تواند تحمل ما را بیشتر کند.