استعفاء رسمی از بزرگسالی!

بدینوسیله من رسماً از بزرگسالی استعفا می دهم و مسئولیت های یک کودک هشت ساله را قبول می کنم. می خواهم به یک ساندویچ فروشی بروم و فکر کنم که آنجا یک رستوران پنج ستاره است. می خواهم فکر کنم شکلات از پول بهتر است، چون می توانم آن را بخورم! می خواهم زیر یک درخت بلوط بزرگ بنشینم و با دوستانم بستنی بخورم. می خواهم درون یک چاله آب بازی کنم و بادبادک خود را در هوا پرواز دهم. می خواهم به گذشته برگردم، وقتی همه چیز ساده بود، وقتی داشتم رنگها را، جدول ضرب را و شعرهای کودکانه را یاد می گرفتم، وقتی نمی دانستم که چه چیزهایی نمی دانم و هیچ اهمیتی هم نمی دادم. می خواهم فکر کنم که دنیا چقدر زیباست و همه راستگو و خوب هستند. می خواهم ایمان داشته باشم که هر چیزی ممکن است و می خواهم که از پیچیدگی های دنیا بی خبر باشم.می خواهم دوباره به همان زندگی ساده ی خود برگردم، نمی خواهم زندگی من پـُر شود از کوهی از مدارک اداری، خبرهای ناراحت کننده، صورتحساب، جریمه و … . می خواهم به نیروی لبخند ایمان داشته باشم، به یک کلمه محبت آمیز، به عدالت، به صلح، به فرشتگان، به باران، و به … .
این دسته چک من، کلید ماشین، کارت اعتباری و بقیه مدارک… مال شما. من رسما از بزرگسالی استعفا می دهم.

بشنو از من، کودک من
پیش چشم مرد فردا،
زندگانی – خواه تیره، خواه روشن
هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا

گلچین گیلانی [۱۳۵۱- ۱۲۸۸]

لحظه هاتان زیبا و کودکانه