دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
پشتمان را به آدم هایی کنیم که در نزدیکی مان نشسته اند و منتظرند شکستی رخ بدهد.
پشتمان را به آن هایی کنیم که وقتی می بیننمان به جای اینکه بگویند: چقدر زیباتر شده ای، می گویند: اِاا… موهای توام سفید شده است. آدم ها انعکاسی از حرف هایی هستند که می زنند.
پشتمان را به آدم هایی کنیم که فرصت هایمان را از بین می برند. اما، سرمان را برگردانیم و لبخند بزنیم به آدم هایی که با هر قابی باز هم دوستمان دارند و برایشان مهم نیست چه کسانی پشت سر ما نشسته اند، چرا که منتظر آینده ای مانده اند که لبخندمان نویدش را می دهد.
حدیث رسولی
