دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
لحظه ای ترکم نکن محبوب زیبا روی من
حرف هایی با تو دارم ای غزل بانوی من
ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﻫـﯽ ﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺵ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﻫﺎﯼِ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻮﯼ ﻣﻦ
لحظه ای گر با تو باشم بوی گل گیرد تنم
کی خیالت را فرستی در شبی پهلوی من
من که باشم تا بیایم لحظه ای در خاطرت
لطفها داری به من ای غنچه ی خوشبوی من
نوجوانی رفت و آثار کهنسالی بجاست
شکوه ها دارد ز عمرم رعشه ی زانوی من
دایما از عشق رویت روی دریا یک نفس
لحظه ها را می شکافد قایق و پاروی من
ای عسل با عشق و یکرنگی در آغوشم بیا
تا به دورت حلقه گردد هر دوتا بازوی من
علی قیصری
