آن سوی دریای عشق

درخت ها
شبیه ترین به انسان اند،
جان دارند،
رشد می کنند،
شکوفا می شوند،
گاهی هم از ریشه قطع!
روزهایی در بهار زندگی سبز ِ سبزند،
باران ِ باطراوت بهاری روی برگ هایشان نشسته و شبنمی از عشق را برایشان به ارمغان آورده است.
روزهایی هم دلگیر و یخ زده اند و پر از آرزوهای به سرما رسیده،
انسان ها بدل درختان اند،
رنگ عوض می کنند،
با نسیمی همراه می شوند و دل به باد می سپارند،
به هر سویی گاه،
روزهایی هم در پی توشه ی خود صبر می کنند و صبر تا رسیدن!
و چه زیباست صبری که ثمره ی شیرین آرامش فرجامش باشد،
و دل را تا آن سوی دریای عشق راهی کند و توشه ای بر کوله بارمان گذارد که معبود مُهر ِ تایید زند،
در این هیاهوی زندگی تنها مهم این است که روزگارمان به زمستانی نرسد که بهاری چشم انتظارش نباشد.