دکتر زندگی خانواده، عشق، محبت، تحول
دستانت را
دستانت را
آه دستانت را
پياده روها
موزايك هاي لق زده
دستانت را
من به حسرت / نفس مي دهم تهرانِ پاشيده
تهرانِ پا شده
به لقمه هاي تند جا مانده
به دوستت دارم هاي پياده راه افتاده و
سپه سالار
باغ لق زده
در كوتاهي پاشنه هايت
تا اين جا
از چند سطر بالاتر
پايين تر
فرقي نمي كند
قدم مي خورم در ذهن آدم هاي دور ميز اين كافه
از متن بي قرار قراردادها
از دست هاي كشيده شده
نتيجه نداده
از متن ترانه اي بي هوا
مسيرش را مي چرخاند باد
بر مدار ترجيح بندِ بي نتيجه ي موهايت
آه دستانت
دستانم
مثل سر دردهايم در كاسه چشمانت
وقتی گوشه گوشه شهر
از پس صدایی
با تو خاطره دارد
محمد گنابادی
